İki Şey

İki şey gerek sana

Îmanla istikâmet

Sözde, özde doğruluk

İslâm, teslim, selâmet…

***

Rasul dedi; “Festaqim

Kemâ ümirte” emri

“Geçer Hûd Sûresinde

Yedi kuruttu beni!”

***

“Emr’olunduğun gibi

Dosdoğru ol!” diyordu

Seni Hakk’a götüren

En sağlam yol diyordu…

***

Dâvâ büyük, yük ağır

Yormaz hangi yiğidi

Lâkin muvaffak olan

Olur cennet seyyidi…

***

Mümin odaklanmıştır

Rızâ-yı Hak seyrine

Bu hedeften sapmalar

Artık onun neyine?!

***

Doğru git şoför gibi

Durulacak yerde dur

Gidilecek yerde git

İşin kuralı budur…

***

Çok dikkât gerek yola

Bakmadan sağa-sola

Kâmil mü’min odur ki

Kâmilen doğru ola…

***

Nûrânî sen de doğru

Oku, okut, okundur

Unutma ki kalemin

Küfre karşı okundur!…

***

Doğruları seslendir;

Gerçekleri dokundur

Hakîkâti haykırmak

En gerekli çokundur!

***

İnsanları uyandır

Kaymasın tâğutlara

Gayyâya düşmesinler

Meyledip te putlara…

***

Neye yarar; her ne var?

Âhiret olunca dar!

Senin doğruluğun bu;

Anlat, îkâz et, uyar!…

***

Neye yarar; her ne yol?

Eğri gittikten sonra!

Finâli ateş olup

Nârla bittikten sonra!

***

Hâsılı, istikâmet;

En büyük bir kerâmet

Nasîp eyle cümleye

Aman Yâ Rabbî; medet!…